Het water rimpelt kleine golfjes.
Er vliegen twee bruine aalscholvers voorbij.
Ik dacht altijd dat aalscholvers zwart waren.i
Misschien heten ze wel anders of zijn het uitgestorven vogels.
Zou een aalscholver niet liever een groen-rode papegaai willen zijn?
Bruin is zo gewoon bruin...
Net als in het prentenboek van kikker.
Hij wilde ook wat anders zijn:
kikker wilde vliegen. Hij kon het niet.
kikker wilde lezen. Hij kon het niet.
Hij was maar een gewone groene kikker. Totdat hij zag dat hij een mooie groene kikker was
die kon springen.
kikker is kikker.
Een aalscholver is gewoon een bruine aalscholver die kan vliegen.
Mijn schrijven.
ik schrijf maar gewone stukjes.
Als je kijkt naar het wereldgebeuren, zulke verschrikkelijke dingen. Wat voegt het toe,
schrijven over het gewone daagse eenvoudige leven.
Toch is het net als kikker.
Ik ben een gewone moeder,
Met een gewoon gezin,
In een gewoon huis.
Als je erover nadenkt: hoe bijzonder... het gewone.
Je taak doen op de plek die je gekregen hebt.
Je gekregen plek is gratia.
Welke kleur het ook is. Sterker, een mens kan zijn eigen kleur geven aan het gewone daagse leven.
Volgens brene Brown is de angst van deze tijd: de angst om gewoon te zijn.
Het is nooit goed genoeg.
nooit perfect genoeg.
Maar kikker is kikker. een gewone groene kikker die kan springen.
en.... dat is goed genoeg.
