Saartje onze poes weet precies waar ze zijn moet,
om goede fijne plekjes te vinden.
Buiten in het zonnetje.
Al is het maar een waterig zonnetje. Tante Saar zoekt de zon en nestelt zich lekker.
Soms pak ik ook een stoel en genieten we samen van de zon.
In huis weet ze de lekkerste stoel te bemachtigen en krult zich lekker op.
Als het te druk wordt in huis, verdwijnt ze onder de bank. Tante Saar is er even niet.
Ze verdwijnt gewoon even van het lawaai en de drukte.
Best handig als je poes bent: hupla, zoek het uit, ik ben er even niet.
Bij mij wordt een moment rust een heel verhaal.
"Nu even niet, mama zit nu net rustig koffie te drinken"
"Mama... wil je even helpen"?
"Na de koffie" of "als dit af is dan kom ik"
Ik gluur onder de bank. De ruimte is echt te krap voor mij.
Ze heet officieel Saartje. Onze Saar.
Intussen noemen we haar in de wandelgangen tante Saar.
Majesteitje was ook een goede naam geweest.
Ons huis is van Saar. Ze komt als 't haar uitkomt en ze gaat wanneer ze wil.
Wanneer ze bang is kruipt ze bij Snuf. Onze trouwe hond, waakhond en knuffelhond.
Saartje is mijn stress meter.
Ooit heb ik me voorgenomen: geen stress meer, geen haast meer in huize Hak.
Dat moet niet moeilijk zijn. De simpele grens is het woordje: nee.
Het lukt aardig dacht ik, maar nee ik houd mezelf al gauw voor de gek.
Als ik rustig zit, muziekje aan, quilt erbij, denk ik: heerlijk wat een rust.
Maar dan begint het in mijn hoofd: dit moet nog en dat moet nog en o ja, dat moet ik ook niet vergeten.
Ondertussen wordt er niet met mijn handen gequilt, maar in mijn hoofd wordt de planning van de week gemaakt.
Waar is Saartje, ik zit toch rustig?
Dan komt ze er altijd bij zitten.
Saartje is nergens te bekennen.
Kindlief vraagt: "mama wil je even..."
"nee nu even niet"
O grote schrik. Nee he. Dit is helemaal helemaal helemaaaal niet de bedoeling.
Geen tijd en to do lijsten had ik uitgebannen.
Ik herpak mezelf. Intussen weet ik wanneer het fout gaat.
Wanneer mijn planning niet klopt of erger, wanneer er helemaal geen weekplanning wordt gemaakt.
Mijn weekplanner ziet stoffig, geen goed teken. Ik plan alles in. Paar to do's erbij voor eventueel. He he, dat is uit mijn hoofd.
Kom kindlief, we zijn een boekje voorlezen vergeten.
Het wordt een knus kwartiertje. Samen lezen over de bij die zijn vriendjes kwijt was.
Daarna gaat kindlief heerlijk spelen. En mama....mama pakt haar quilt erbij. Heerlijk wat een rust. Wat is het trouwens ook heerlijk weer.
Wie komt daar aan?
Juist tante Saar. Ze nestelt zich knus naast me op de bank.
