Een verwant plantje
Sommige dingen moet je gewoon doen.
Niet gaan denken: zal ik wel, zal ik niet
Zoals planten water geven. Anders gaan ze dood.
Nou heb ik een bijzonder plantje, waar ik me mee verbonden voel.
Groene harige blaadjes met een klein groen harig blaadje erbovenop.
Ofwel: kindje op moeders schoot.
Wat een mooi beeld: kindje op moeders schoot.
s'Winters heeft hij een benarde plek. boven de verwarming. zomers staat'ie precies goed.
Niet te veel zon, niet te weinig.
De winterperioden zijn lastig voor kindje op moeders schoot.
Een andere plek haalt niet uit, dan is het te donker. Heeft de ervaring geleerd.
Dus dit is zijn plek. In het zijraampje van de serre.
Ik heb geleerd: als het plantje genoeg water krijgt gaat het prima.
maar als ik dat niet doe... en als ik dat dan nog een keer niet doe....en nog een keer.
gaat het niet meer prima.
[erg he planten verzorg je toch gewoon]
Dan helpt een plons water niet meer.
alle blaadjes hangen slap naar beneden, ze schreeuwen: je hebt niet voor ons gezorgd.
Ik voel me schuldig want het is een erg zielig gezicht.
vroeger zou het plantje niet meer te redden zijn geweest.
Nu weet ik dat hij onder gedompeld moet worden.
Het plantje moet zich helemaal vol zuigen met water.
Een uurtje later ziet het plantje er weer fris en vrolijk uit.
Het lijkt of het jubbelt 'dank je wel' Je hebt goed voor mij gezorgd
.
Ernaast staan twee cactussen. Erg schattig en lief bij elkaar.
Ze staan daar prima. Klagen niet bij te weinig water, klagen niet bij teveel water.
zomer of winter het maakt niet uit.
Zelfs als tante Saar ze omvergooit,
en ik ze weer in het potje duw, blijven ze keurig rechtop overeind.
Dat lijkt me heerlijk te alle tijden rechtop overeind blijven.
maar ik voel me meer verwant met kindje op moeders schoot.
Als ik niet voldoende water [lees rust] krijg, gaan mijn blaadjes hangen.
En als ze nog meer gaan hangen en nog meer.
Dan zijn mijn blaadjes niet zacht en aaibaar maar krijg ik de prikkels van de cactus.
Dus...verschillende dagen per week slaap ik s'middags een uurtje.
tegelijk met onze kleine meis.
Het was deze week niet gebeurd.
mijn man zegt je moet het doen.
"ja maar ik had het druk"
Er kwamen verschillende onverwachte dingen in mijn week.
ik moest nog zoveel doen.
Een goed excuus wat iedereen geloofd en
waar ik natuurlijk ook meeleven mee oogst.
maar niet bij manlief.
"je weet dat je het nodig hebt, dan moet je het ook doen"
Ik probeer een grapje: ja baas, nee baas, zal het doen baas.
helaas nee. mijn man kent me en trapt er niet in.
oke oke manlief, je hebt gelijk.
Zorgen voor genoeg water. zodat de blaadjes aaibaar blijven
Met dat ik dit schrijf. is onze kleine meis achter de naaimachine gekropen.
het begint ineens te ratelen....oeps
