Zomaar op een bankje.
Zomaar een gesprekje met een medemoeder.
"Iets rustgevends doen". zomaar thuis. ze kon niet handwerken maar op een avond toch maar eens gaan borduren. en wat bleek de kinderen vonden het zo leuk en gezellig, aan het einde van de avond zat de hele familie knus te borduren. maar ja echt ontspannen was al dat tellen toch ook weer niet. gezellig was het wel. ik opperde breien. niet moeilijk gewoon steek voor steek. centimeter voor centimeter een sjawl. heel rustgevend.
Of het wat geworden is met dat breien weet ik niet.
Dat rustgevende bleef bij mij even hangen. ik herriner me een schoonmaak en opruimboek. kinderen worden rustig van strijken volgens dat boek. zou dat wat zijn.
dus is er herrie en gedoe: geen nood pak de strijkplank en de rust daalt neer. het proberen waard. strijken is nou niet mijn meest favoriete bezigheid. en ik doe het meestal zo snel mogelijk. maar stel nou....
even tjekken bij dochter. he luister eens ik heb gelezen....strijken...rustig...enz.
ik kijk verwachtingsvol.
antwoord: nou ma hoe jij strijkt wordt ik niet rustig van.
oeps...help.
nee dat is ook zo natuurlijk. als je iets zo snel mogelijk doet om klaar te zijn.
uit school bij de koffietafel pak ik m'n breiwerkje of andere stoffig werkje.
Daar wordt ikzelf rustig van hopelijk straalt dat af op de omgeving. Af en toe herrie en gedoe dat hoort erbij. [een beetje dan]
tenslotte weet oma raad. oma zat ook al te breien