Lieve oortjes
Een klein frummeltje, een klein pakketje mens.
Is er iets intenser dan de geboorte van een kindje? Net op de wereld, als vader en moeder kijk je stil naar het wonder.
In de kraamtijd is babylief veel bij mama in bed of in een warme doek lekker tegen mama aan. Lieve woordjes fluister ik in de oortjes. 's Avonds laat, mama is moe, het kleine mensje niet stil te krijgen. Papa zegt: kom maar, kindjelief verdwijnt bijna in papa's handen, maar wordt helemaal stil.
In de kraamtijd gebeurt van alles. Op een morgen worden de oortjes getest. Het droge commentaar van het bureau: Ze hoort goed, of ze gaat luisteren weet ik niet. Het gaat langs me heen. Ik houd een schreeuwend mensje dicht tegen me aan. Fluister in haar oortjes lieve woordjes.
Deze zin komt bij me terug: ze hoort wel, of ze gaat luisteren weet ik niet. Ik glimlach.
Babylief hoort me, hoort mijn stem, hoort de stem van papa en van broertje en zusjes.
Babylief hoort het al in de buik, ze ruikt me. Al haar zintuigen staan open.
Het is de tijd van hechten aan mama en papa. Babylief in de schoot van de familie.
Kusje hier kusje daar, knuffel hier knuffel daar.
Straks:
De eerste stapjes aan mama's hand tot het zelfstandig op eigen benen staan.
Ik weet dat mij jaren van veel liefde en dicipline wachten. [ titel van boek van J. Dobson] warmte en begrip, zelfdicipline en verantwoordelijkheid horen bij elkaar.
Zo bijzonder een klein kindje te zien opgroeien.
Maar nu:
Fluister ik lieve woordjes in de oortjes en knuffel ik babylief.
