De slablaadjes staan in het water. het zand is eraf. de beestjes eruit hoop ik.
mijn handen druipen, ik flodder ze droog en draai het vuur lager.
mama...
ja..
Is het Archeon leuk. Kindlief staat naast mij.
Omzeild wat water van de grond.
Ik denk na. hoe was het ook alweer. Het is lang geleden dat ik er was.
Het was leuk dat weet ik nog.
ik zeg: " ik weet niet meer precies hoe het was maar het was leuk, soort openluchtmuseum maar dan over de romeinen ofzo"
kindlief lacht, o zegt ze. o ja. ze denkt even na. en dan:
"Je onthoud wel of iets leuk is. maar je weet niet meer wat het is".
Ja zeg ik je onthoud of iets fijn is.
wat een waarheid van kindlief.
De sfeer onthoud je, die heb je gevoeld.
straks eten we sla. dat vergeten ze waarschijnlijk.
De sfeer aan tafel dat blijft hangen.
Konden alle leuke zusjes en stoere broer, pa en ma hun verhaal doen. Zoals een melodie: op de goede toon.
Bij ons noemen we dat een straal en een baal moment vertellen.
Soms gaat het vanzelf soms moet je je er voor inzetten.
De tafel wordt gezellig gedekt. humor als saus erbij.
We kunnen sla eten.
Ik lach kindlief nog eens toe: zo is het meis.
